2008-07-17
අම්බලමේ ඉඳලා අපි යමුද නගෝ
සංකල්පනාවට පණ දුන්නේ පණ්ඩිත් අමරදේවයන්ගේ සුමධුර හඬ ය. කුඩා මා තුළ එකල පැනනැඟි කුකුස නම් මේ බඹරා නිරිත දිගින් එන්නේ ඇයි යන්න ය. බඹරාට ප්‍රධාන දිසා හතරින් එන්ට බැරි ඇයි? ඉන්ද්‍ර දිගින් බඹරා ඒ යයි නොලීවේ ඇයි? උතුර දකුණ වයඹ වන් දිශාවලින් එන බඹරකු ගැන ලීව ද කිසිදු මාත්‍රා සංයෝජන ගැටළුවක් පැන නොනඟී. එහෙත් රත්නායකයෝ නිරිත දිගින් එන බඹරෙකු ගැන ලීවාහු ය. අප පසු කලෙක දැන ගත් පරිදි ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව අනංගයා අධිපති නිරිත දිශාවට හෙයිනි.
මහා සිංහල ශබ්දකෝෂය පවසන පරිදි අනංගයා යනු ශරීරයක් නැත්තා හෙවත් සිත්හි රාගික සිතිවිලි ඇති කරන දෙවියා ය. කාම දෙවියා ය. මහැදුරු ඩබ්.එස්.කරුණාතිලක සූරීන් 'පද මඤ්ජරී' නම් මාහැඟි කෘතියේ දක්වන අනංග යන්නට පර්යාය පද මෙසේ ය.>>>
මෙලෙස විවිධ චෛතසික තත්ත්වයන්ට සංකල්පයන්ට ජීවය ආරෝපණය කිරීම අපේ සම්ප්‍රදායේ ලක්ෂණයකි. එමගින් එලිපිට කතා කිරීමට මැළි වන දේ පවා ව්‍යංගයෙන් ප්‍රකාශ කිරීමට අවකාශය ලැබිණි. එපමණක් නොව අපේ සම්ප්‍රදාය තුළ සත්වයා විෂයෙහි නෛසර්ගිකව පහළ වන ලිංගිකත්වයට අනවශ්‍ය රහස්‍යභාවයක් හෝ පූජනීයත්වයක් ආරූඪ නොකෙරිණි. ලිංගිකත්වය උලුප්පා දැක්වීමක් සිදු නොවිණි. එහෙත් ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධියේ කතා කළේ ය.සිංහල සාහිත්‍යය විශේෂයෙන් ම සංදේශ කාව්‍යවල ශුංගාරාත්මක වැනුම් බහුල ය. ලිංගිකත්වය හුදෙක් මිනිසාගේ දෛනික ජීවිතයේ තවත් එක් කාර්යයක් පමණක් ම විය. සමීප ඥාතීන් සහ කුල අතර යම් යම් ලිංගික තහංචි තිබුණ ද ඒවා ආරක්ෂා වූයේ රීති පද්ධතියකින් මිස නීතියෙන් නොවේ. සමස්තයක් ලෙස ගත් කල්හි අනවශ්‍ය සීමා බන්ධන නොතිබිණි. ගැමුණු පුත් සාලියට ගාඩි රුහේ අශෝකමාලා අත ගැනීමට හැකියාව තිබිණි. එහෙයින් රොබට් නොක්ස් පවසන පරිදි සූසැට බරණින් සැරසී පංච කල්‍යාණියකට තනි මග රන් කෙණ්ඩියක් හිසින් ගෙන පේදුරු තුඩුවේ සිට දෙවුන්දර තුඩුවට නිරුපද්‍රිතව යාමේ භාග්‍ය පෙර දවස මෙරට තිබිණි.
ඉන් ධ්වතින වන්නේ මෙරට රජ දවස නෂ්ටකාමීන් ජීවත් වූ බව ද? නැත. දියුණු සංස්කෘතික හර පද්ධතියකින් සුපෝෂිත විනය ගරුක මානවයෙක් මෙරට ජීවත් වූ බව ය. සිය හැඟීම් සන්තර්පණය කර ගත හැකි විධිමත් ක්‍රමවේදයක් අප සතු වූ බව ය. යමෙක් ඒ සීමා පැන යා නම් ඉන් නිරුපද්‍රිතව ගැළවී යන ආකාරය ද ඔවුන් වෙත සම්ප්‍රදායෙන් උගන්වා තිබිණි. එක් ප්‍රකට නිදසුනක් මෙසේ ය.
තනි මග යන රූමත් ලියක් දුටු තරුණයෙකි. ඔහු තුළ ඈ කෙරෙහි පිළිබඳ සිතක් පහළ විය. හෙතෙම ඇගේ රූපශ්‍රීයෙන් ඇළලී ගියේ ය. මේ සුදේහිනියගේ සීතල පහස විඳින්නට ඇත්නම් යන සල්ලාල හැඟීමෙන් හෙතෙම ආතුර විය. හේ මෙසේ කීවේ ය.
අල්ලා ගෙන නෙරිය අතකින් කිම් ද නගෝ
වසා ගෙන දෙතන අතකින් කිම්ද නගෝ
හිමියා නැති ගමන් තනි මග කිම් ද නගෝ
අම්බලමේ ඉඳලා අපි යමු ද නගෝ
මේ නොහොඹිනා ඇරයුමෙන් ඇය නොසැලුණා ය. උරණ නොවුවා ය. රාගයෙන් උමතු වූ තරුණයා තාවකාලිකව හෝ දමනය කරනු පිණිස ඇය සිය තන්වැසි නුවණ යෙදවූවා ය. මේ ඇගේ පිළිතුර ය.
අල්ලා ගෙන නෙරිය මඩ තැවරෙන හින්දා
වසා ගෙන දෙතන බිලිඳුගේ කිරි හින්දා
බාල මස්සිනා පස්සෙන් එන හින්දා
යන්නම් අයියණ්ඩි ගම රට දුර හින්දා
සිය රාගික සිතුම් දනවනු පිණිස නෙරිය පියයුරු පිළිබඳ පවසන තරුණයා ලජ්ජාවෙන් මුකුලිත කරන ප්‍රකාශයක් නොවෙද මේ? ඈ පවසන්නේ තමා මවක බව ය. එපමණක් ද බාල මස්සිනා ද මග එන්නේ ය. තරුණයාගේ රාගික සිතුම් යට ගොස් ඔද සිඳී යයි. ඇය යහතින් ගමන ගියා ය. එහෙත් ඈ හිරිමල් තරුණියක මිස මවක් නොවූවා ය. ඉතින් ළමැදේ කිරි කොයින් ද? ඈ පස්සේ ආ මස්සිනෙක් ද නැත. ඇය සිය අකමැත්ත පැවසූ ආකාරය සොඳුරු රංගනය මහා විනාශයක් වැළකුවේ ය.
ඒ අතීතයයි. එකල මෙරටට වික්ටෝරියානු සුචරිතවාදය බෝ වී නොතිබිණි. කුප්‍රකට කාන්තා අයිතිවාසිකම් කොම්පැණි ද නොතිබිණි. එහෙයින් අපේ හර පද්ධති උඩුයටිකුරු වී නොතිබිණි.
මහා සිංහල ශබ්දකෝෂය පවසන පරිදි අනංගයා යනු ශරීරයක් නැත්තා හෙවත් සිත්හි රාගික සිතිවිලි ඇති කරන දෙවියා ය. කාම දෙවියා ය. මහැදුරු ඩබ්.එස්.කරුණාතිලක සූරීන් 'පද මඤ්ජරී' නම් මාහැඟි කෘතියේ දක්වන අනංග යන්නට පර්යාය පද මෙසේ ය.>>>
මෙලෙස විවිධ චෛතසික තත්ත්වයන්ට සංකල්පයන්ට ජීවය ආරෝපණය කිරීම අපේ සම්ප්‍රදායේ ලක්ෂණයකි. එමගින් එලිපිට කතා කිරීමට මැළි වන දේ පවා ව්‍යංගයෙන් ප්‍රකාශ කිරීමට අවකාශය ලැබිණි. එපමණක් නොව අපේ සම්ප්‍රදාය තුළ සත්වයා විෂයෙහි නෛසර්ගිකව පහළ වන ලිංගිකත්වයට අනවශ්‍ය රහස්‍යභාවයක් හෝ පූජනීයත්වයක් ආරූඪ නොකෙරිණි. ලිංගිකත්වය උලුප්පා දැක්වීමක් සිදු නොවිණි. එහෙත් ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධියේ කතා කළේ ය.සිංහල සාහිත්‍යය විශේෂයෙන් ම සංදේශ කාව්‍යවල ශුංගාරාත්මක වැනුම් බහුල ය. ලිංගිකත්වය හුදෙක් මිනිසාගේ දෛනික ජීවිතයේ තවත් එක් කාර්යයක් පමණක් ම විය. සමීප ඥාතීන් සහ කුල අතර යම් යම් ලිංගික තහංචි තිබුණ ද ඒවා ආරක්ෂා වූයේ රීති පද්ධතියකින් මිස නීතියෙන් නොවේ. සමස්තයක් ලෙස ගත් කල්හි අනවශ්‍ය සීමා බන්ධන නොතිබිණි. ගැමුණු පුත් සාලියට ගාඩි රුහේ අශෝකමාලා අත ගැනීමට හැකියාව තිබිණි. එහෙයින් රොබට් නොක්ස් පවසන පරිදි සූසැට බරණින් සැරසී පංච කල්‍යාණියකට තනි මග රන් කෙණ්ඩියක් හිසින් ගෙන පේදුරු තුඩුවේ සිට දෙවුන්දර තුඩුවට නිරුපද්‍රිතව යාමේ භාග්‍ය පෙර දවස මෙරට තිබිණි.
ඉන් ධ්වතින වන්නේ මෙරට රජ දවස නෂ්ටකාමීන් ජීවත් වූ බව ද? නැත. දියුණු සංස්කෘතික හර පද්ධතියකින් සුපෝෂිත විනය ගරුක මානවයෙක් මෙරට ජීවත් වූ බව ය. සිය හැඟීම් සන්තර්පණය කර ගත හැකි විධිමත් ක්‍රමවේදයක් අප සතු වූ බව ය. යමෙක් ඒ සීමා පැන යා නම් ඉන් නිරුපද්‍රිතව ගැළවී යන ආකාරය ද ඔවුන් වෙත සම්ප්‍රදායෙන් උගන්වා තිබිණි. එක් ප්‍රකට නිදසුනක් මෙසේ ය.
තනි මග යන රූමත් ලියක් දුටු තරුණයෙකි. ඔහු තුළ ඈ කෙරෙහි පිළිබඳ සිතක් පහළ විය. හෙතෙම ඇගේ රූපශ්‍රීයෙන් ඇළලී ගියේ ය. මේ සුදේහිනියගේ සීතල පහස විඳින්නට ඇත්නම් යන සල්ලාල හැඟීමෙන් හෙතෙම ආතුර විය. හේ මෙසේ කීවේ ය.
අල්ලා ගෙන නෙරිය අතකින් කිම් ද නගෝ
වසා ගෙන දෙතන අතකින් කිම්ද නගෝ
හිමියා නැති ගමන් තනි මග කිම් ද නගෝ
අම්බලමේ ඉඳලා අපි යමු ද නගෝ
මේ නොහොඹිනා ඇරයුමෙන් ඇය නොසැලුණා ය. උරණ නොවුවා ය. රාගයෙන් උමතු වූ තරුණයා තාවකාලිකව හෝ දමනය කරනු පිණිස ඇය සිය තන්වැසි නුවණ යෙදවූවා ය. මේ ඇගේ පිළිතුර ය.
අල්ලා ගෙන නෙරිය මඩ තැවරෙන හින්දා
වසා ගෙන දෙතන බිලිඳුගේ කිරි හින්දා
බාල මස්සිනා පස්සෙන් එන හින්දා
යන්නම් අයියණ්ඩි ගම රට දුර හින්දා
සිය රාගික සිතුම් දනවනු පිණිස නෙරිය පියයුරු පිළිබඳ පවසන තරුණයා ලජ්ජාවෙන් මුකුලිත කරන ප්‍රකාශයක් නොවෙද මේ? ඈ පවසන්නේ තමා මවක බව ය. එපමණක් ද බාල මස්සිනා ද මග එන්නේ ය. තරුණයාගේ රාගික සිතුම් යට ගොස් ඔද සිඳී යයි. ඇය යහතින් ගමන ගියා ය. එහෙත් ඈ හිරිමල් තරුණියක මිස මවක් නොවූවා ය. ඉතින් ළමැදේ කිරි කොයින් ද? ඈ පස්සේ ආ මස්සිනෙක් ද නැත. ඇය සිය අකමැත්ත පැවසූ ආකාරය සොඳුරු රංගනය මහා විනාශයක් වැළකුවේ ය.
ඒ අතීතයයි. එකල මෙරටට වික්ටෝරියානු සුචරිතවාදය බෝ වී නොතිබිණි. කුප්‍රකට කාන්තා අයිතිවාසිකම් කොම්පැණි ද නොතිබිණි. එහෙයින් අපේ හර පද්ධති උඩුයටිකුරු වී නොතිබිණි.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Post a Comment